- کلکي يا کلکين، دهمين اَوْتاره (مظهر) ويشنوست که در پايان کلي يوگه خواهد آمد، زمين را از دست شاهان درنده‌خو نجات خواهد داد و دهرمه را برقرار خواهد داشت. او را کاله (زمانه) برخواهد انگيخت و به مثابه يک براهمين در پايان عصر کلي در قريه سمبهله زاده خواهدشد.
در آيين هندو، موعود نجات‌بخش موسم به «کلکي kalki » در پايان آخرين دوره زماني از ادوار چهارگانه خانه جهاني، يعني «کالي يوگه» ظهور خواهد کرد.
دهمين و آخرين تنزل (اوتاره) و يشنو (vishnu) که کلکي يا کلکين نام دارد، سوار بر اسبي سفيد و با شمشير آخته و شهاب‌گون ظهور مي‌کند تا شرارت و ظلم را از ريشه بر کند و عدالت و فضيلت را برقرار سازد. اسب سفيد، نماد قدرت و فراگيري است. او يمه (yama) يا مرگ را در هم مي‌شکند و بر همة قواي مخالف پيروز مي گردد. کلکي جنبه «الوهيت» نيز دارد. او مردي الوهي و به نوعي متحد با مقام بي انتهاي خداست. به نقل از سایت تخصصی مهدویت
- آيين بودا يکي از شاخه‌هاي کيش هندوست. اين آيين از هندوستان بيرون آمده و به خاطر گسترش در مناطق پر جمعيت جهان، پيروان زيادي دارد و اخيراً به اروپا و آمريکا نيز سرايت کرده است.
بودا (Buddha) به معناي بيدار، لقب گوتاماشاکياموني (Guatama Sakya-muni) بنيانگذار مکتب اصلاحي بوديسم است.
انديشه‌هاي اصلاحي بودا در مخالفت با تعصب‌هاي برهمنان بود و اختلافات طبقاتي را باطل مي‌شمرد. تعاليم اخلاقي وي در مجموعه‌هايي مانند تري‌پيتکا ((Tri-pitka يعني سه سبد، گرد آمده است. تري‌پيتکا - قديمي‌ترين کتاب مقدّس بوداييان - داراي سه بخش مي‌باشد:1- قواعد رهبانيت؛2- وسيله‌ي رستگاري؛3- مفهوم فلسفي و روانشناسي؛
در آيين بودا، انديشه‌ي منجي موعود با مفهوم ميتريه (Maitreya) (واژه‌اي سنسکريت به معناي مهربان) تبيين مي‌گردد. در الهيات بودايي، او را آخرين بودا از بودايان زميني مي‌دانند که هنوز نيامده است، اما خواهد آمد تا همه‌ي انسان‌ها را نجات دهد. در نمانگاريِ بودايي، او را به هيأت مردي نشسته که آماده‌ي برخاستن است، نمايش مي‌دهند تا نمادي باشد از آمادگي وي براي قيام!
در مهاوَنسه (Mahavansa) که به تاريخ سريلانکا مي‌پردازد، روزشمارِ حوادث مربوط به قيام ميتريه به وضوح چنين گفته شده است:
«پنج هزار سال پس از آخرين بودا، آفتاب آموزه‌هاي بودايي افول مي‌کند و طول عمر آدميان به ده سال فرو مي‌کاهد. در اين زمان چرخه وارونه مي‌گردد. زندگي متحول شده، به طوري که متوسط عمر مردم به هشتاد هزار سال مي‌رسد. با اين عمرهاي طولاني و زمينه‌ي مناسب براي تعاليم بودا، يک راهنما خواهد آمد. او براي مردم رفاه و بهروزي مي‌آورد و آموزه‌هاي بودا را ترويج مي‌کند. آن‌گاه که چنين فضايي بهشت‌گون فراهم آمد، ميتريه از آسمان توشيته(Tushita) نزول مي‌کند، بوداييِ خويش را به کمال مي‌رساند، و درمه را به فرهيختگان مي‌آموزد.»به نقل از مقاله‌ي گونه شناسي انديشه‌ي موعود، ص 124، به نقل از فصل‌نامه‌ي انتظار، ش 15، ص 158 .
سوشینت یا سوشیانت یا سوشیانس یا استوت ارت (سودرسان، دانا) به عنوان رهایی بخش است که در دین زرتشت یا مزدیسنا منجی نهائی زمین بشمار می‌رود. کلمه «سوشیانس» که از ریشه «سو» به معنی سودمند است، در اوستا سئوشیانت (Saoshyant) آمده و در پهلوی به اشکال گوناگونی چون: سوشیانت، سوشیانس، سوشانس، سوشیوس یا سیوشوس آمده است.
برخي نيز بر اين عقيده اند که ميان ساو (ابتدای واژه ی ساوالان) و سو (ابتداي واژه ي سوشيانس) رابطه ي معناداري وجود دارد.
(به معنی «سودبخش» یا «سودرسان» و در معنای گسترده, «رهاننده» یا «رهایی بخش» است.) در گاهان این صفت چند بار برای زرتشت آمده؛ اما در دیگر بخش‌های اوستا صفت یا عنوان هر یک از سه موعود زرتشتیان (اخوشیت ارت، اخوشیت نم, اَستَوت اِرِتَ) و بویژه سومین آنهاست که نام او «استوت ارت» (Astavt Eretah) است. (استوت ارت, هوشیدر و هوشیدر ماه)
در کتب کهن زرتشتی آمده که با ظهور این صاحب‌زمان زرتشتی جهان پر از عدل و داد کند و نظم نوینی برپا شود و ظلم و ستم از بین می‌رود. پس از ظهور وی همه مردم متدین خواهند بود و دوستی و مهربانی را پیشه خود خواهند ساخت. و از آن جا که مردم، گوسفندکشی و گوشت‌خواری را به کنار می‌گذارند نیروی آز کم می‌گردد. برکت زیاد می‌شود و گرسنگی از بین خواهد رفت. در زمان او سال ها ۳۶۵ روزه خواهند بود و کبیسه ندارند.
به وسیله دعای سوشیانت، "دیو آشموغ" که نمادی از شرک و گمراهی و دروغ است خواهد مُرد و سوشیانت با کمک یاران خود به نبرد با اهریمن خواهد شتافت او پنج بار، یشت می‌کند که در هر یَشت او، یک پنجم اهریمنان، نابود خواهند شد. سوشیانت راه زرتشت را پیش می‌گیرد.در زمان او خوراک مردم، هفده سال از گیاهان است و سی سال از آب تغذیه می‌کنند و ده سال نیز خوراک مردم، مینوی است.پس از آن که سوشیانت، جهان را از نو کرد، فرشگرد (رستاخیز) انجام خواهد شد. به نقل از ویکی فارسی
- يهوديان پس از نخستين ويراني شهر قدس، همواره در انتظار يک رهبر الهي فاتح بوده‌اند که اقتدار و شکوه قوم خدا را به عصر درخشان داوود و سليمان برگرداند.آنان معتقدند نجات دهنده‌ي آخرالزمان، مسيح (ماشِيَح) به معناي مسح شده‌ي خداوند است که جهان مطلوب و درخشان آينده را مي‌سازد. به اعتقاد همه‌ي يهوديان، نجات‌دهنده (مسيح) انساني است همانند ديگران؛ اما برخوردار از جلوه و جبروت خدايي. او جهان را با نور خويش که جلوه‌اي از نور خداست روشن خواهد کرد.
در زبور داوود که تحت عنوان مزامير در عهد عتيق آمده، تقريباً در هر بخش از آن، اشاره به ظهور منجي آخرالزمان و نويد پيروزي صالحان بر شريران، و بالأخره تشکيل حکومت واحد جهاني و تبديل اديان و مذاهب گوناگون به ديني واحد و جهان شمول ديده مي‌شود:
- بنابر اعتقاد مسيحيان، آخرين نجات‌دهنده و تسلي دهنده همان عيسي مسيح است که بار ديگر زنده خواهد شد و جهان سراسر فساد و تباهي را نجات خواهد داد
- كفاية الأثر: 106، عنه البحار: 36/ 321 ح 175 و إثبات الهداة: 2/ 529 ح 520.
-جامع الأخبار(للشعيري)، ص: 17
- رعدآیه 7
- توبه 119
-نساء آیه 59
- مفاتيح الغيب، ج10، ص: 113 ؛ أن اللَّه تعالى أمر بطاعة أولي الأمر على سبيل الجزم، و ثبت أن كل من أمر اللَّه بطاعته على سبيل الجزم وجب أن يكون معصوما عن الخطأ، فثبت قطعا أن أولي الأمر المذكور في هذه الآية لا بد و أن يكون معصوما
- اين حديث را احمد بن حنبل از حديث زيد بن ثابت به دو طريق صحيح روايت مىكند اولًا در ابتداى صفحه 182 و ثانياً در انتهاى صفحه 189 در جزء پنجم از مسند خود لكن عبارت آن چنين است: قال النبى انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله و اهل بيتى و انهما لن يفترقا حتى يردا على الحوض و در تفسير «الدر المنثور» ج 6 ص 7 گويد: و اخرج الترمذى و حسن ابن الانبارى فى المصاحف عن زيد بن ارقم رضى الله عنه قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله: انى تارك فيكم ما ان تمسكتم به لن تضلوا بعدى احدهما اعظم من الاخر كتاب الله حبل ممدود من السماء الى الارض و عترتى اهل بيتى و لن يفترقا حتى يردا علىّ الحوض فانظروا كيف تخلفونى فيهما
